آسترولوژی به زبان ساده
تاریخچه
از دیر باز بشر ستارگان را دنبال می کرده است و از تاثیر آن بر سرنوشت انسانها و موجودات زنده وکره زمین آگاه بوده است. از ستارگان برای جهت یابی استفاده می کردند و جایگیری ستارگان در آسمان برایشان اهمیت داشت، در قدیمی ترین دیوار نگاره های غار لاسکو در جنوب فرانسه ، نشانه های نجومی را می بینیم برای اینکه از ستارگان برای نشان دادن جهت ها استفاده می کردند. گروهی از ستارگان در آسمان را به شکلی تشبیه می کردند و بدین طریق گوشه های آسمان را نامگذاری می کردند. این گروه از ستارگان صور فلکی نامیده می شوند ، دب اکبر یا خرس بزرگ را سومریان برای تشخیص جهت شمال استفاده می کردند، در نظر بگیرید این ستارگان پیوندی با هم نداشتند و حتی از هم دیگر دور بودند ولی ناظر زمینی با خطوطی که در فضا ترسیم می کرد از دل این مجموعه ستارگان شکلی استخراج می کرد و نامی بر آن می نهاد.
پنج هزار و ششصد سال قبل از میلاد چهار صورت فلکی را شناخته بودند، دو پیکر، خوشه، کماندار، دوماهی صورتهای فلکی روی منطقه البروج هستند که اعتدال ها را نشان می دهند . در نجوم کهن چهل و هشت صورت فلکی شناخته شده بود که بطلمیوس درباره آنها نوشته است. و اکنون هشتاد و هشت صورت فلکی شناسایی شده است که از این میان دوازده صورت فلکی هستند که بروج دوازده گانه را تشکیل می دهند. قبل از اینکه بدانند زمین به دور خورشید می گردد اینگونه به نظر می رسیده است که زمین ثابت است و خورشید به دور آن می گردد، صفحه دایره البروج دایره ای فرضیست که از دید ساکنان زمین به نظر می رسد که خورشید در مدت یکسال آن دایره را طی می کند. و دایره البروج شامل دوازده نشان است که در تقویم خورشیدی ما به آن دوازده ماه می گوییم. و تقویم شمسی منطبق بر این دوازده نشان است و هر برج سی درجه از سیصد و شصت درجه دایره را در بر می گیرد. خورشید در هر نشان به مدت یکماه می ماند و این همان چیزیست که ما به عنوان ماه تولدمان می شناسیم. و فی الواقع نشان خورشیدی ماست.